زایلن با فرمول C6H4(CH3)2 مایعی بی‌رنگ، فرار، قابل اشتعال و خوش بو است که به دی متیل بنزن نیز معروف می‌باشد که بسته به محل قرار گرفتن گروه های متیل روی حلقه بنزن، به نام های  متازایلن، پارازایلن و اورتوزایلن شناخته می شوند.

 زایلن یكی از 30 تركیب شیمیایی است كه بصورت انبوه تولید می‌شود و در صنایع تولید لاستیك، رنگ، چسب، جلادهنده، روان‌كننده و جوهر، ‌آبكاری، چرم و كاغذ، مواد شوینده و پاك كننده و انواع سوخت‌ها از تركیبات زایلن استفاده شده و به عنوان مكمل همراه بنزن به بنزین اضافه می‌شود. ایزومرهای زایلن به عنوان حلال‌های صنعتی و در واكنش‌های سنتزی به عنوان واسطه استفاده می‌شوند .منابع متحرك، انواع سوخت و جایگاههای عرضه سوخت‌، آتش‌سوزی در جنگل‌ها و نشت نفت به اقیانوس‌ها از عوامل انتشار زایلن می باشند.

اثرات حاد:

بطور كلی عوارض حاد ناشی از تماس با زایلن شامل تأثیر روی سیستم عصبی، سردرد ، خستگی ، كسالت ،‌تهوع، نفخ، سوزش چشم، بینی، گلو، اختلال در تعادل و تأخیر در عكس‌العمل به محرك‌های بصری، سرخی و تورم پوست، بروز مشكل در تنفس و عملكرد ضعیف ریه‌ها، احساس افزایش دمای بدن، ترشح بزاق، رعشه، سرگیجه و عوارض قلبی، ناراحتی‌های معده، كلیه و كبد می‌باشد.

اثرات مزمن:

بیشتر نتایج از عوارض زایلن بر روی كارگران شاغل در صنایع تولید و استفاده از زایلن بدست آمده است كه این عوارض شامل خستگی چشم، بینی، گلو و پوست ، تورم پوستی و اختلالات عصبی، كلیوی و كبدی می‌باشد.